“မႏၲေလး
စာအုပ္ငွားဆိုင္မ်ား အလြမ္း”
အခုဆိုရင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ စာအုပ္ငွားဆိုင္ေလးေတြပေျပာက္ၿပီး ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
ဖုန္းဆိုင္မ်ားစတိုးဆိုင္မ်ားႏွင့္စူပါမားကတ္မိနီမတ္ေတြကစိုးမိုးမိုးထားလိုက္သည္ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။အရမ္းလည္းႏွေျမာမိသည္။၀မ္းလည္းနည္းသည္။မွတ္မိပါေသးသည္။ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္သားဘ၀
တုန္းဆိုအိမ္ေတာ္ရာဘုရား ေျမာက္မုဒ္နားက ေရႊဟသာၤစာအုပ္ငွားေလးကိုလြမ္းမိသည္။ထိုစာအုပ္ငွားဆိုင္ေလးက
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဦးေလးေက်ာင္းဆရာလက္ထက္ကတည္းရွိသည္စာအုပ္ငွားဆိုင္ေလးျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ထိ
ထိုစာအုပ္ဆိုင္ေလးရွိေသးသည္။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကာတြန္းစာအုပ္အသစ္ဆို သံုးဆယ္ ၊ ၀တၳဳစာအုပ္ဆို
ငါးဆယ္၊မဂၢဇင္းစာအုပ္ဆိုခုႏွစ္ဆယ္စသည္ျဖင့္ေပါ့စာအုပ္နည္းနည္းေဟာင္းသြားရင္ ေစ်းေရာ့လာသည္။ဘိုဘိုကာတြန္းစာအုပ္
၊ၿမိဳင္ရာဇာတြက္ပီတို႔၊ ေထြးမြန္ေလးမြန္တို႔ဆိုတာကအခုလိုေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္လက္မလည္ေအာင္ငွားရတာေပါ့။ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြက
အခ်စ္၀တၳဳေတြျဖစ္တဲ့ရွင္ေနွာင္းတို႔၊လြန္ထားထား၊ေမာင္လွမ်ိဳးတို႔လက္မလည္ဘူးေလ။ညဆိုရင္ရပ္ကြပ္ထဲကသူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၿပီး အရင္ေန႔ကငွားထားတဲ့စာအုပ္ေတြ သြားအပ္ၾကသည္။အဲဒီမွာ ဟိုဘက္အရပ္ကမိန္းကေလးေတြနဲ႔စာအုပ္ငွားဆိုင္မွာေတြ႔ဇာတ္လမ္းေတြျဖစ္ၾကတာေပါ့။သိပ္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ကာလေလးေတြေပါ့။
ထိုအခ်ိန္ေတြကိုအမွတ္ရေနမိသည္။ဟိုတစ္ပတ္ကလည္း
အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေအာင္ပန္း ကိုခရီးထက္ရတယ္။ညပိုင္းၾက သူငယ္ခ်င္းေတြ ထမင္းစားၿပီး ကြမ္းယာေလး၀ါးခ်င္လို႔
ကြမ္း၀င္၀ယ္တယ္။အဲအခ်ိန္မွာစာအုပ္ငွားတဲ့အန္တီတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ကြမ္းယာဆိုင္ကေကာင္မေလးကို
“မိနန္း စာအုပ္ အပ္ေတာ့မွာလား ၀တၳဳ စာအုပ္သစ္ပါတယ္။”ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ထိုအန္တီကို ၀င္ၿပီးနည္းနည္းအင္တာဗ်ဴးလိုက္သည္။အန္တီက
စာအုပ္ငွားတာလား။ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႏၲေလးမွာဆို အခုလိုစာအုပ္ငွားတဲ့သူေတြမရွိေတာ့ဘူး။ငွားေရာငွားရရဲ႕လားအန္တီ။
”ငွားေတာ့…ငွားရပါတယ္။နာမည္ႀကီးစာေရးဆရာ၀တၳဳေတြ
၀ယ္ရတာေစ်းေတာ့ႀကီး တစ္အုပ္ကို တစ္ေထာင့္ရွစ္ ေလာက္ေပးရတယ္။ခ်ဳပ္ခနဲ႔ဘာနဲ႔ဆို ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာေလာက္အရင္းၾကတယ္ေလ။အဆင္ေျပမလားဆိုၿပီးအိမ္မွာေခြေရာင္းဆိုင္ေလးဖြင့္ထားေသးတယ္။ဒါေပမယ့္
ဟမ္းဖုန္းေတြေပၚလာေတာ့ အေခြဆိုင္ကပိတ္လိုက္ရၿပီ။မဂၢဇင္းေတြဆို တစ္လခါထြက္ေတာ့ အကုန္မ၀ယ္ႏိုင္ဘူးေလ။ၿပီးေတာ့
မဂၢဇင္းက မိန္းကေလး နဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေယာက်ာၤး ေလးေတြဖတ္ေတာ့နာမည္ရွိတဲ့ မဂၢဇင္းေလးေတြပဲ
ေရြး၀ယ္ရတာေပါ့။”
အခုဆိုမႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ စာအုပ္ငွားေလးေတြေသဆံုးသြားၾကသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕လို
စာေပခ်စ္သူအတြက္ ထြန္းဦးတို႕၊နဂါးစာေပတို႔၊စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳတို႔ရွိေနလို႔ေတာ္ေသးသည္ဟုေျပာရမည္။အခုေခတ္လူငယ္ေလးေတြစာမဖတ္ၾကေတာ့ေပ။ကၽြန္ေတာ္အေနႏွင့္ကေန
“မအ”ေအာင္စာဖတ္ၾကပါလို႔ေျပာခ်င္သည္။ဖုန္းေဘေတြ တစ္ေသာင္းဖိုးမနွေျမာၾကဘူးစာအုပ္တစ္တစ္ေထာင့္ငါးရာႏွစ္ေထာင္ေပးရမွာကိုနွေျမာေနၾကသည္။
၀ယ္မဖတ္ခ်င္ဘူးရတယ္ထားေတာ့။စာၾကည့္တိုက္ေတြရွိသည္။၈၄
လမ္းမွာဆို လူထုစာၾကည့္တိုက္ ၈၆ လမ္း ၂၂×၂၁ၾကားတြင္လည္းစာၾကည့္တိုက္တစ္ခုရွိသည္။ၿပီးေတာ့လမ္းေဘးေတြလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာဆိုလည္းစာေပေရခ်မ္းစဥ္ေလးေတြရွိသည္။လူငယ္ေတြစာဖတ္ဖို႔လိုၿပီ။အခုေတာ့အဲလိုမဟုတ္ဘူး။လက္တစ္၀ါးစာေလာက္အရာ၀တၳဳေလးရယ္
ဆိုရွယ္နက္ေ၀ါ့ တစ္ခုျဖစ္သည့္ Facebook ဆိုတဲ့အရာက ဖုန္းလႊမ္းသြားေလသည္။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ခ်မ္းျမ
မိုးမခ မဂၢဇင္း အတြဲ ၃ ၊ အမွတ္ ၄ ၊
ဧၿပီလ ၊ ၂၀၁၆
No comments:
Post a Comment