Saturday, May 7, 2016
ခ်မ္းျမ – “ေခတ္မွီ ဖြံ႕ၿဖိဳးေသာႏိုင္ငံေတာ္သစ္”
ခ်မ္းျမ – “ေခတ္မွီ ဖြံ႕ၿဖိဳးေသာႏိုင္ငံေတာ္သစ္”
(မိုးမခ) ဧျပီ ၃၀၊ ၂၀၁၆
ေဖေဖက
ညညဆို ဖေယာင္းတိုင္မီးထြန္းၿပီး
စာရင္းလုပ္တယ္
ေမေမက
ညညဆို ဖေယာင္းတိုင္မီးထြန္းၿပီး
ေမတၱာသုတ္႐ြတ္တယ္
ညီေလးက
ညညဆို ဖေယာင္းတိုင္မီးထြန္းၿပီး
စာက်က္တယ္
ျပည္သူေတြက
ညညဆို ဖေယာင္းတိုင္မီးထြန္းၿပီး
ေခတ္မွီ ဖြံ႕ၿဖိဳးေသာႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီကို သြားၾကတယ္
“မႏၲေလး စာအုပ္ငွားဆိုင္မ်ား အလြမ္း”
“မႏၲေလး
စာအုပ္ငွားဆိုင္မ်ား အလြမ္း”
အခုဆိုရင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ စာအုပ္ငွားဆိုင္ေလးေတြပေျပာက္ၿပီး ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
ဖုန္းဆိုင္မ်ားစတိုးဆိုင္မ်ားႏွင့္စူပါမားကတ္မိနီမတ္ေတြကစိုးမိုးမိုးထားလိုက္သည္ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။အရမ္းလည္းႏွေျမာမိသည္။၀မ္းလည္းနည္းသည္။မွတ္မိပါေသးသည္။ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္သားဘ၀
တုန္းဆိုအိမ္ေတာ္ရာဘုရား ေျမာက္မုဒ္နားက ေရႊဟသာၤစာအုပ္ငွားေလးကိုလြမ္းမိသည္။ထိုစာအုပ္ငွားဆိုင္ေလးက
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဦးေလးေက်ာင္းဆရာလက္ထက္ကတည္းရွိသည္စာအုပ္ငွားဆိုင္ေလးျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ထိ
ထိုစာအုပ္ဆိုင္ေလးရွိေသးသည္။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကာတြန္းစာအုပ္အသစ္ဆို သံုးဆယ္ ၊ ၀တၳဳစာအုပ္ဆို
ငါးဆယ္၊မဂၢဇင္းစာအုပ္ဆိုခုႏွစ္ဆယ္စသည္ျဖင့္ေပါ့စာအုပ္နည္းနည္းေဟာင္းသြားရင္ ေစ်းေရာ့လာသည္။ဘိုဘိုကာတြန္းစာအုပ္
၊ၿမိဳင္ရာဇာတြက္ပီတို႔၊ ေထြးမြန္ေလးမြန္တို႔ဆိုတာကအခုလိုေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္လက္မလည္ေအာင္ငွားရတာေပါ့။ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြက
အခ်စ္၀တၳဳေတြျဖစ္တဲ့ရွင္ေနွာင္းတို႔၊လြန္ထားထား၊ေမာင္လွမ်ိဳးတို႔လက္မလည္ဘူးေလ။ညဆိုရင္ရပ္ကြပ္ထဲကသူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၿပီး အရင္ေန႔ကငွားထားတဲ့စာအုပ္ေတြ သြားအပ္ၾကသည္။အဲဒီမွာ ဟိုဘက္အရပ္ကမိန္းကေလးေတြနဲ႔စာအုပ္ငွားဆိုင္မွာေတြ႔ဇာတ္လမ္းေတြျဖစ္ၾကတာေပါ့။သိပ္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ကာလေလးေတြေပါ့။
ထိုအခ်ိန္ေတြကိုအမွတ္ရေနမိသည္။ဟိုတစ္ပတ္ကလည္း
အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေအာင္ပန္း ကိုခရီးထက္ရတယ္။ညပိုင္းၾက သူငယ္ခ်င္းေတြ ထမင္းစားၿပီး ကြမ္းယာေလး၀ါးခ်င္လို႔
ကြမ္း၀င္၀ယ္တယ္။အဲအခ်ိန္မွာစာအုပ္ငွားတဲ့အန္တီတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ကြမ္းယာဆိုင္ကေကာင္မေလးကို
“မိနန္း စာအုပ္ အပ္ေတာ့မွာလား ၀တၳဳ စာအုပ္သစ္ပါတယ္။”ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ထိုအန္တီကို ၀င္ၿပီးနည္းနည္းအင္တာဗ်ဴးလိုက္သည္။အန္တီက
စာအုပ္ငွားတာလား။ကၽြန္ေတာ္တို႔ မႏၲေလးမွာဆို အခုလိုစာအုပ္ငွားတဲ့သူေတြမရွိေတာ့ဘူး။ငွားေရာငွားရရဲ႕လားအန္တီ။
”ငွားေတာ့…ငွားရပါတယ္။နာမည္ႀကီးစာေရးဆရာ၀တၳဳေတြ
၀ယ္ရတာေစ်းေတာ့ႀကီး တစ္အုပ္ကို တစ္ေထာင့္ရွစ္ ေလာက္ေပးရတယ္။ခ်ဳပ္ခနဲ႔ဘာနဲ႔ဆို ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာေလာက္အရင္းၾကတယ္ေလ။အဆင္ေျပမလားဆိုၿပီးအိမ္မွာေခြေရာင္းဆိုင္ေလးဖြင့္ထားေသးတယ္။ဒါေပမယ့္
ဟမ္းဖုန္းေတြေပၚလာေတာ့ အေခြဆိုင္ကပိတ္လိုက္ရၿပီ။မဂၢဇင္းေတြဆို တစ္လခါထြက္ေတာ့ အကုန္မ၀ယ္ႏိုင္ဘူးေလ။ၿပီးေတာ့
မဂၢဇင္းက မိန္းကေလး နဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေယာက်ာၤး ေလးေတြဖတ္ေတာ့နာမည္ရွိတဲ့ မဂၢဇင္းေလးေတြပဲ
ေရြး၀ယ္ရတာေပါ့။”
အခုဆိုမႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ စာအုပ္ငွားေလးေတြေသဆံုးသြားၾကသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕လို
စာေပခ်စ္သူအတြက္ ထြန္းဦးတို႕၊နဂါးစာေပတို႔၊စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳတို႔ရွိေနလို႔ေတာ္ေသးသည္ဟုေျပာရမည္။အခုေခတ္လူငယ္ေလးေတြစာမဖတ္ၾကေတာ့ေပ။ကၽြန္ေတာ္အေနႏွင့္ကေန
“မအ”ေအာင္စာဖတ္ၾကပါလို႔ေျပာခ်င္သည္။ဖုန္းေဘေတြ တစ္ေသာင္းဖိုးမနွေျမာၾကဘူးစာအုပ္တစ္တစ္ေထာင့္ငါးရာႏွစ္ေထာင္ေပးရမွာကိုနွေျမာေနၾကသည္။
၀ယ္မဖတ္ခ်င္ဘူးရတယ္ထားေတာ့။စာၾကည့္တိုက္ေတြရွိသည္။၈၄
လမ္းမွာဆို လူထုစာၾကည့္တိုက္ ၈၆ လမ္း ၂၂×၂၁ၾကားတြင္လည္းစာၾကည့္တိုက္တစ္ခုရွိသည္။ၿပီးေတာ့လမ္းေဘးေတြလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာဆိုလည္းစာေပေရခ်မ္းစဥ္ေလးေတြရွိသည္။လူငယ္ေတြစာဖတ္ဖို႔လိုၿပီ။အခုေတာ့အဲလိုမဟုတ္ဘူး။လက္တစ္၀ါးစာေလာက္အရာ၀တၳဳေလးရယ္
ဆိုရွယ္နက္ေ၀ါ့ တစ္ခုျဖစ္သည့္ Facebook ဆိုတဲ့အရာက ဖုန္းလႊမ္းသြားေလသည္။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ခ်မ္းျမ
မိုးမခ မဂၢဇင္း အတြဲ ၃ ၊ အမွတ္ ၄ ၊
ဧၿပီလ ၊ ၂၀၁၆
“မႏၲေလး ဘုရားႀကီးက အခ်ဥ္ေပါင္း”
“မႏၲေလး
ဘုရားႀကီးက အခ်ဥ္ေပါင္း”
မႏၲေလး မဟာျမတ္မုနိဘုရားမွာေရာင္းတဲ့အခ်ဥ္ေပါင္းဟာလည္းနာမည္ႀကီးပါတယ္။
ဘုရားရဲ႕အ၀င္ေပါက္မွာဆိုအခ်ဥ္ေပါင္သည္ေတြဆိုအမ်ားႀကီးပဲ။လက္ရာကလည္းအတူတူပါပဲ။
အထူးသျဖင့္ရန္ကုန္ကလာတဲ့သူေတြဆိုသိၾကတယ္။ကိုယ့္ၿမိဳ႕မွာေနသူကသိပ္မသိလွဘူး။
တခ်ိဳ႕ကလည္းသိၾကပါတယ္။အခ်ဥ္ေပါင္းပဲဘာထူးလို႔လည္းေပါ့လို႔ေမးေကာင္းေမးလိမ့္မယ္။
ဘာမွမထူးပါဘူးလို႔ပဲေျဖရပါမယ္။မက္မန္းသီးရယ္၊ေဂြးသီးေလးရယ္၊ဇီးပူသီးေတြကိုညက္ေအာင္ထားၿပီးေတာ့
ထည့္တယ္။ငပိရည္ေလးနဲ႔ငရုပ္သီးစပ္စပ္စားခ်င္သူစပ္စပ္ေလးေပါ့။ဒီလိုရိုးရိုးတန္းတန္းေလးပဲသုတ္တာပါ။
အဲဒါကို နာမည္ႀကီးကဘာလို႔ႀကီးတယ္လို႔မသိဘူး။ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကဆိုလည္း
ဘုရားႀကီးကိုေရာက္ရင္္က်န္္တဲ့မုန္႔ၿပီးမွေတာင္တယ္။အခ်ဥ္ေပါင္းအရင္၀ယ္ခိုင္းတယ္။
တစ္ထုပ္တည္းမဟုတ္ဘူး
ႏွစ္ထုပ္၀ယ္တာ။တစ္ထုပ္ကဘုရားမွာပဲစားတယ္။ေ
နာက္တစ္ထုပ္ကေတာ့အိမ္မွာစားတယ္ေလ။တစ္ခါတစ္ေလဆိုရင္ေတာ့
ရပ္ကြပ္ထဲကအသိေတြကမွာလို႔လည္း၀ယ္ခဲ့ရေသးတယ္။
”ေဟ့….ဟို မိသားစုဘယ္သြားမလို႔လည္း
ဘုရားႀကီးလား။ဒါဆို အျပန္ဘုရားႀကီးအခ်ဥ္ေပါင္းေလး၀ယ္ခဲ့ပါအံုး”
အဲဒီလိုမွာၾကတယ္။ကိုယ္ၿမိဳ႕မို႔ကိုယ္ေျပာတယ္။ကိုယ္ငါးခ်ဥ္ကိုယ္ခ်ဥ္ျဖစ္မွာလည္းဆိုးတယ္။
ဘယ္ၿမိဳ႕မွာမွအခုလိုမ်ိဳးဘုရားသြားရင္အခ်ဥ္မွာတယ္ဆိုတာသိပ္မႀကားဘူးပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္တို႔မႏၲေလးကသူမႏၲေလးသားေတြကေတာ့
ဘုရားသြားရင္အခ်ဥ္ေပါင္းမွာၾကပါတယ္။မႏၲေလးလာတဲ့ဧည့္သည္ေတြ မသိေသးတဲ့သူေတြသိသြားၿပီဆိုေတာ့
ဘုရားႀကီးကိုေရာက္ရင္ အခ်ဥ္ေပါင္းေလး၀ယ္စားျဖစ္ေအာင္စားၾကပါလို႔ အႀကံေပးပါရေစ။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ခ်မ္းျမ
မႏၲေလးေန႔စဥ္သတင္းစာ
(၂၆.၄.၂၀၁၆)
Subscribe to:
Posts (Atom)